Zelfstandig kunstenaar. Ik woon en werk in Den Haag, Duinoord. Op dit weblog toon ik eigen werk, waarbij ik op de homepagina ook werk van bevriende kunstenaars laat zien, met wie ik verwantschap voel.
“‘Palmyra’ van archeoloog en kunstenaar Theo de Feyter biedt een prachtig overzicht in woord en beeld van deze inmiddels verwoeste stad.
Palmyra. In de oudheid was het een oase op de zijderoute, de laatste jaren had de ruïnestad zwaar te lijden onder de aanwezigheid van IS, die alle grote monumenten en beelden heeft vernietigd. Tot aan de Syrische burgeroorlog trokken de restanten van de ooit welvarende stadstaat, die op de Unesco Lijst Werelderfgoed in Gevaar staat, jaarlijks honderdduizenden bezoekers. Archeoloog en schilder Theo de Feyter kent Palmyra door en door. In zijn boek geeft hij de lezer een uniek inkijkje in het heden en het verleden van de Stad van Duizend Zuilen, in woord en beeld.”
Het boek is uitgekomen op 17 november 2022 en bevat de tekst over alles wat Theo de Feyter deed in en weet over de ruïnes van Palmyra. De toestand van vóór de meest recente vernielingen, de lange geschiedenis, Palmyra nu; voorzien van prachtige foto’s, tekeningen en gouaches van de kunstenaar. Te koop in de gevestigde boekwinkels en op het web. ( “- “aangehaalde alinea winkel -site)
Nog te zien in bovenzalen van Pulchri Studio , Lange Voorhout Den Haag, twee recente aquarellen van de tuin in de herfst van 2021 en 2022. De tweede tuin is een iets verdere abstrahering van de eerste aquarel, waarbij ook het stripje muur van de uitbouw is weggelaten.
George Sand schreef een kort verhaal “La mare au Diable” waarvoor zij een korte inleiding schreef waarin ook de kunsten even aan bod kwamen. (ik heb haar komma- zetting aangehouden)
De volgende korte passage:
“Albrecht Dürer, Michelangelo, Holbein de jongere, Callot en Goya hebben krachtige commentaren over de misstanden van hun tijd gemaakt. Het zijn onsterfelijke werken, historische paginas en werken van onbetwistbare waarde; we willen artiesten het recht om de wonden van de samenleving onder onze aandacht te brengen niet onthouden; maar is er niets anders te doen dan dat verhaal van onbegrijpelijke ongerechtigheid te tonen, waarvan talent en verbeelding een mode hebben gemaakt? Houden wij niet méér van zachte , aantrekkelijke beelden dan van die van smeerlappen met een dramatisch effectbejag?
Welke missie heeft de kunst? De zachtere beelden kunnen onderhoudend zijn en tot conversie en verandering leiden terwijl die andere ons bang maken, en angst geneest niet, maar maakt die juist sterker. De op zichzelfgerichtheid is niet heilzaam. We geloven dat de boodschap van de kunst een missie is van sentiment en liefde, dat ook de hedendaagse roman de gelijkenissen en allegoriën uit naïve tijden moet vervangen, en dat de artiest een grotere en meer poëtische taak heeft dan slechts wat voorzichtige maatregelen en verzoenende voorstellen op te werpen om de angst die de schilderijen oproepen wat te verzachten. Zijn doel zou moeten zijn de onderwerpen van zijn bewondering geliefd te maken, en zonodig, zou ik hem geen verwijt maken als hij ze nog iets mooier maakte.
Kunst is geen studie van de échte werkelijkheid; het is een onderzoek naar de ideale waarheid; de Vicar of Wakefield was een nuttiger en heilzamer werk dan Le Paysan Perverti en les Liaisons Dangereuses.
Lezers, vergeef mij deze overpeinzingen en wilt ze accepteren bij wijze van inleiding. Er zullen niet meer overpeinzingen zijn in het verhaaltje dat ik nu ga vertellen, en het zal zo kort en eenvoudig zijn, dat ik behoefte had mij bij voorbaat te verontschuldigen, waarbij ik u beken dat ik dacht aan verschrikkkelijke verhalen. Het is vanwege een eenvoudige landarbeider dat ik me door deze uitwijding heb laten meeslepen. Het is juist de geschiedenis van een eenvoudige landarbeider die me de intentie gaf u te zeggen wat ik u dadelijk ga vertellen.” — George Sand _ 1845
Dan begint “La mare au Diable.
Les Miseres et les Mal-Heurs de la Guerre (Blatt 14): Das Rad. 1633
Albrecht Dürer , Hans Holbein de jongere, Callot, Goya
De herfst in de tuin is altijd een aanzet tot het maken van wat aquarellen. Grotere dit keer, 45 x 55 cm.
Er staan twee herfsten opgespannen. Twee, sinds vorig jaar. heel langzaam geaquarelleerd. Met links de grote esdoorn in donkergeel blad. De tweede wat gestyleerder dan de eerste. Dit jaar wordt de esdoorn nu pas geel. Of deze 2 in deze staat moeten blijven is de vraag. Waar moet de tuin, de werkelijkheid voorgaan en waar moeten de abstracte vormen, die andere werkelijkheid, de boventoon voeren. Ik denk dat ze zó blijven.
De herfst van dit jaar is mooier dan ooit én verontrustend. De kleuring van de bladeren is grillig; het laat een scherpgescheiden patroon van groen en geel en bruin zien. Aan de bomen is ook een deling te zien tussen groene en geelbebladerde takken. Het kan niet anders dan dat de vele regen na de lange droge zomerperiode hier de veroorzaker van is. Het is feeëriek maar het klopt niet. En aldus enigszins verontrustend. Locatie: Den Haag, Nederland.
Japanse wijnbes struik
Esdoorn, jonge boom.
Acacia, de groene toppen zijn uitlopers van ná de droogte.
Opnieuw stelt de Hollandse Aquarellistenkring tentoon bij de Haagse Kunstkring. Evenveel aspecten van de edele techniek als er deelnemers zijn. Tot 24 juli 2022 Een paar beelden:
T.g.v. het 175-jarig jubileum van Pulchri Studio wordt er weer een gezamenlijk gigantisch schilderwerk gemaakt; opgebouwd uit 175 kunstwerkjes 30 x 40 cm. Totaal oppervlak 219 x 1000 cm.
De twee acryl schilderijtjes van 30 x 40 cm. zijn een verwijzing naar dat eigenaardige begrip: iemands culturele landschap ! Het enige hemellichaam dat in dit heelal meedraait is Saturnus. Verwijzing naar satire. Ach, het is een wat ironische parafrase op de uitdrukking “iemands culturele landschap” . Modieuze stijlfiguur.
Universeel cultureel landschap I Universeel cultureel landschap II
Ad Kroese (1946 – 2001), de helaas te jong gestorven Haagse aquarellist van het licht boven en door alles heen, heeft bij mijn weten slechts één volledig abstract werk gemaakt. Grootte: 16 x 11cm. En wel een brief-envelop, beschilderd op de voorzijde, zonder brief erin, met het afzendadres op de achterzijde. Een stil kleinnood waarvan we niet zullen weten of Ad, als hij langer had geleefd misschien deze stillere, minimale kant zou hebben gekozen. Helaas is er weinig van het nagelaten werk dat nog getoond wordt. Wel is er een site die de indruk maakt alsof er toch nog actief aan presentaties gewerkt gaat worden.
De grotere stillevens hebben met kleine verschillen het beeldformaat van 50 x 60/65 cm. In lijst zijn de maten dan meestal 60 x 80 cm. Gemiddeld met een passepartoutbreedte van 10 cm. rondom. Ze zijn uit verschillende periodes. Sommigen in lijst, anderen nog in map. Omdat de maten vrij gelijk zijn zet ik alleen de titels eronder. ( klick op de foto om te vergroten )
Granaatappel, kom en kweepeerKweeperen met blad, sterappel en kom
Tulpen, forsythsia, spritiuskannetje, en slagersetalage koeDe wind in de tulpenGroentestilleven met physalis takjesAzaleas, rood wit blauw, rozeAmaryllisen en roos, kan, kommetje (grotere maat, 90 x 73 cm)Appels en eieren in komAppels en eieren in kom, ingelijst.Ridderspoor en violieren voor tuinPioenrozen voor tuinAnemoon, crocus en sneeuwklokjes stilleven in lijstRozenbottel pompoen stilleven voor tuindeurenSchets appelmandjes en pruimenWoeste schets, gieter pot kan begonia viooltjes in glas en ridderspoor
Cécile Hessels & Verwante Kunstenaars 