De zomer was vooral grijs en ook heel nat. Maar door die grijze zomer heen hebben ze geweldig weelderig gebloeid, de Oostindische kers; Tropaeolum majus. Als er weer stortbuien aangekondigd werden haalde ik er iets van naar binnen. Altijd in datzelfde Crodinoflesje. Nu gaan ze naar de najaarstentoonstelling in Pulchri. Een beetje de zomer verlengen.
Toen Walter Nobbe, mijn goede en levenslang attente vriend nog op de K.A.B.K. in Den Haag zat maakte hij deze drie etsen. Eén plaat, drie bewerkingen.
Waarvan niet met zekerheid te zeggen valt welke van de drie nummer 1. – 2. – of – 3. is.Een landschap met koeien en hooimijten, een landarbeider, een man met de hand op de rug en een kantelend meisje.Dan een gebedskapel met vrouwen en meisjes. Een gevallen meisje en een meisje met geheven arm. En dan, als uit het land omhoogkomend twee figuren: de een gebogen, de ander een arm omhooghoudend achter het hoofd.
Er zijn vier afbeeldingen op één afdruk.
Er zijn drie afdrukken van de in vieren gedeelde plaat.
Op ets 1. de vier afbeeldingen.
Op ets 2. is ondersteboven de afbeelding 2 uit ets 1. zwak zichtbaar. Het kantelende meisje in het derde vak. In het vierde vak, ook ondersteboven, het landschap met de koeien en hooimijten. Heel vaag.
Op ets 3. zijn de bovenste 2. beelden helder afgedrukt.De hemel boven het landschap helder, volkomen schoon gepoetst. En boven de figuren in het tweede vak geen schaduw op de wolken, geen kernschaduw op het gezicht van het kantelende meisje. De onderste twee vakken zijn leeg. Maar er is een restant te zien, héél vaag van het figuurtje uit het derde van van ets 1. en een restlijn van de afdruk uit het vierde vak van ets 1.
Is ets 1. ets 1. ? Heeft hij na de afdruk van ets 1. de onderste twee afbeeldingen weggeschuurd of is het andersom gegaan?
De vele regens van de afgelopen maanden hebben de Oostindische Kers flink hoogop doen groeien. Ondanks al die grijze dagen bloeien ze overdadig. Na afloop van het Tonantzintla avontuur nu terug naar de edele aquarelkunst.
De tentoonstelling Tonantzintla in Pulchri Studio van 1 mei t/m 25 mei 2021werd begeleid door de VIDEO: Suite Tonantzintla Muziek van Ramón Noble ook te vinden op Spotify Victor Manuel Morales
Van 1 mei t/m 25 mei, – gesloten op 20 mei en tweede Pinksterdag
5 Aquarellen n.a.v. orgeldansen van Ramón Noble, op orgel gespeeld door Victor Manuel Morales, México. Geïnspireerd op de Tonantzinla tempel in Pueblo. Met een video waarin de muziek parallel loopt aan de getoonde werken.
Het is duidelijk dat er altijd geleend, gejat en afgekeken werd, vanaf het begin van de cultuurhistorische geschiedenis en dat bevorderde de voortgang, een soort van estafette.
The legend of the the True Cross, Piero della Francesca
De hoeden gebruikt in de film Il Vangelo secondo Matteo van Pier Paulo Pasolini
De suite besluit met de dans van de engelen. De vijf dansen, die van de dwaasheid van de wereld via een ode aan de muziek, de componist en de uitvoerder, de sterren, de heiligenparade, naar de gevleugelde vrijheid leiden, zijn 15 minuten orgelmuziek die mij inspireerden tot het maken van de tekeningen en de 5 aquarellen. In mei zullen ze te zien en te horen zijn in de Tuingalerie van Pulchri Studio, Lange Voorhout 15 te Den Haag , Holland
De vijf dansen zijn onderdeel van de CD Zapateado Mexicano
Schets waarvan alleen de diamant in de uitwerking is overgebleven.
De dans van de Maagden. Vrouwen die iets uitzonderlijks deden vnl. binnnen de Roomskatholieke traditie maar ook een maagd uit de oudheid, Pallas Athene. Er zijn altijd culturen geweest waarbinnen de maagdelijkheid hoog telde en culturen waarbij het minder belangrijk werd gevonden. Deze vooral anonyme maagden worden uitgenodigd voor een dans op het podium door moeder Theresa. Toeziende maagden: Guadalupe uit Mexico, Jeanne d’Arc uit Frankrijk en
Pallas Athene uit de Griekse wereld.
Er zijn diverse schetsen die in de uitwerking gecombineerd zijn. Er dansen twee Azteekse dreumussen mee en twee koninklijke babies. Maar dit kan ook de Azteekse verbeelding van het Christuskind zijn.
Van de Dans van de Sterren is geen schets overgebleven. Wel een detail uit een vroeg stadium van de verwerking, met 2 figuren op de top die later weer verdwenen zijn. Mensen houden zich vast aan de sterren om niet te vallen in de onbegrensde ruimte. Of kan het de bedoeling zijn dat zij ook de sterren naar hun hand willen zetten?